“نقد و بررسی طرح جامع حکمرانی اسلامی و چالش‌های نظم نوین جهانی”

در نشست مذکور، ابتدا دبیر جلسه با طرح سوالاتی درباره «طرح جامع حکمرانی اسلامی» از منظر مقام معظم رهبری، از ارائه‌دهندگان خواست تا به این پرسش‌ها پاسخ دهند.

پس از طرح سوالات، دکتر لکزایی به دغدغه‌های اساسی مقام معظم رهبری درباره این طرح پرداخت و بیان کرد: «طرح جامع حکمرانی اسلامی به جامعیت حکمرانی توجه دارد و همه ابعاد مادی، دنیوی و اخروی را در بر می‌گیرد. این جامعیت همچنین شامل بخش‌های فردی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی است.» وی افزود: «جامعیت حکمرانی از منظر سطوح مختلف مانند خانواده، سازمان، جامعه، حکومت و حتی جامعه جهانی نیز مورد توجه قرار می‌گیرد. همچنین، توجه به تمامی ذی‌نفعان و کنشگران از اهمیت خاصی برخوردار است؛ به‌طوری که در اندیشه مقام معظم رهبری، جهان به سه دسته تقسیم می‌شود: جامعه اسلامی، دگراندیشان و دشمنان.»

در ادامه، دکتر ابراهیمی به شاخص‌های حکمرانی پرداخت و بیان کرد: «حکمرانی از حاکمیت جدا نیست، اما در حکمرانی، نقش حاکمیت تغییر می‌کند و از تصدی‌گر به زمینه‌ساز و بازیگر تبدیل می‌شود. در این رویکرد، حاکمیت دیگر تنها تصمیم‌گیر و فرمانده نیست، بلکه در کنار سایر بازیگران از جمله نهادهای مردمی، خصوصی و خود مردم قرار می‌گیرد و نقش اصلی آن بسترسازی برای اقامه دین، قسط و عدل توسط مردم است.»

وی سپس سه شاخص اساسی را برای ارزیابی حکمرانی مطرح کرد:

۱. حرکت مردم در جهت اقامه قسط و عدل و مبارزه با ظلم: به تأکید امام خمینی (ره) بر این امر اشاره کرد.

۲. میزان توجه مردم به امور اخروی: وی افزود تا زمانی که مردم میان امور روزمره و عبادات تفکیک قائل شوند، جامعه با تمدن اسلامی فاصله زیادی خواهد داشت.

۳. تحول نقش مردم از مشارکت به شراکت: وی تأکید کرد که مهم‌تر از نظرخواهی در انتخابات، این است که آیا نگاه خادمانه به مردم وجود دارد یا خیر؛ مردم باید در انجام امور اداری بر مدیران ارجحیت داشته باشند.

پس از دکتر ابراهیمی، مهندس شکوهیان‌راد به نقد نظم نوین جهانی پرداخت و به ضرورت طرح جامع حکمرانی اسلامی اشاره کرد. وی اظهار داشت: «جهان با استفاده از سازمان ملل و با تکیه بر مفهوم توسعه سعی کرده تا اهداف استکباری خود را به سایر کشورها تحمیل کند. این فرآیند با مفهومی تحت عنوان سایبرنتیک پیش رفت، اما جمهوری اسلامی این روند را به چالش کشیده است.»

در پایان، آقای محمدصالحی به مراکز رصدی در سطح جهانی و نقش آن‌ها در حکمرانی پرداخت.